14 Nisan 2012 Cumartesi

canlarım...

Nur toplarımla bir günü daha noktaladık.Yirmid dört saat yetmiyor bana artık.Oğluşumla aktivitelerimiz hep yarım kalıyor .Kendi yapmak istedigim şeylerede ,toplayıp zihnimi veremiyorum .Evimi bir dengede götürmek çocuklarla ilgilenmek ihtiyaçları ,birazda oyuna zaman  yetiyor ancak.Bir ona bir ona koşuyorum,eskisi gibi her an herşeye hazır nazır anne olamıyorum.Sırasını beklemek zorunda  kalıyorlar.Bazende hak mı geiyo ne:)Oğluşumda güzelce okuluna başlarsa sanırım ikisi ile de daha kaliteli vakit geçirecegim.
      İki çocukla daha fazla ev hayatına geçiş yaptık hazırlıklıydım,zaten ben deniz evini çok seven ev kuşlarındanım.Gezmeyide severim ama sevdiğim yerlere gitmeyi ,sohbetini sevdiğim insanlarla vakit geçirmeyi severim.Herşey kararında olcak insanın  hayatında ,bizim skalamız biraz evden yana kaydı bu gerçek dengeli sözcğne örnek değilim bu aralar.Hele eşimle beraber hatta oğlumuz olduktan sonra da yaptıgımız İstanbul kazan biz kepçe gezilerimize daha oldukça uzağız gibi görünüyor.Tek hedefli geziler yapıcağız artık ,şuraya denicek mesela ona göre plan program hazırlık.Ordanda geri dönüş:)Aynı gün birkaç yer gezmek olanaksız zaten.
     Zevk için yaptığımız şeyleri kendimizede zehir etmeden yapmak istiyorum.Zaten anne olarak herşeye katlanmaya programlanıyorsunuz birden normalde canını sıkacaksa bile yok önceliklerinniz değişmiş oluyor.Ama çocuğunuzun canı sıkılıyorsa yada onun için birşey sorun oluyosa bir beyin fırtınası yapıyorsunuz.Ne yapabilirim nasıl çözebilirim.Kimisini halledebiliyorsunuz ,bazısını zaman çözyor.Ama çaresiz kalmak her hangi bir nedenle çaresiz yada çocuğunuzun bir sorununa cevap veremiyosanız.Tahayyül edilmez hayal kırıklığı oluyor .Yetersiz hissetmek kadar elzemi yok diyorum.Hiç bir anne baba yaşamasın inşallah diyorum .Çocuğunuzun sağlığı ile hele imtihan olmak çok zor kıyısından dönmüşlğümüz var böyle bir imtihanın hemde şu gün bakıyorum da  ne dertler varki yanında hiç kalırdı bizimki.
   O kadarına dahi dayanıksızmışım.
      Nerden nereye geldi yazım .Ama ihtiyacım varmış yada ihtiyaç varmış demekki diye düşnürüm böyle zamanlarda.Herşey bizim için ,insanoğlu için ,yaşarken çoooooooook zorunuza gitsede zaman gibi bir melhem varki bazen neler katmış diyorsunuz bu durum bana neler neler öğretmiş.Hiçte o zaman ki insan değilim diyorsunuz artık.Zaten anne baba olarak ta gücünüz bir yere kadar vazifenizi yapıp beklemek kalıyor geriye.çok zorda olsa kucaklamak gerekiyor imtihanı zorluğu.
         MADDİ MANEVİ ZORLUKLARIN DAHİ HİKMETLERİ VAR KIZIM demişti babam.Sen derdine sahip çık elinden geleni yap.
      Öyle yapabildik mi bilmiyorum ama hakkikaten uğraştım kendimle çok.şifa da bulduk sonrasında.Tüm dertli anne babalara acil şialar tez zamanda  feraha çıkmalarını diliyorum.

Hoştur bana senden gelen,

Ya gonca gül,yahut diken.

Ya hayattır,yahut kefen.

Nârın da hoş,nurun da hoş.

Kahrın da hoş,lütfun da hoş
..

         diyebiliriz inşallah.
       
     

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder